हिमालय प्रेस
फल्गुन २६ सोमबार
मानिसले जन्म लिसकेपछि उसको मृत्यु पनि लेखेको हुन्छ । संसारमा केहि सत्य छ भने त्यो एक मात्र हो मृत्यु । मानिसले आफुले गरेका कर्म, आफ्ना आफन्त आफुले प्यार गरेका सम्पुर्ण चिजहरु चटक्कै छोडेर जानु पर्छ ।
सधैं भरी भिरको बाटो नियमित बनाएर हिनडुलगरेका पुसे एकदिन भने त्यहि भिरले चिनेन । र उनको प्राण नै लग्यो ।बाजुराको स्वामिकार्तिक खापर गांउपालिका फयाँल गाउँका पुसे भन्डारी माछा मार्नलाई निस्केका उनि पुन घर फर्किन पाएनन ।
करिब ४० वर्षका पुसे माछा मार्न अनुभवी मानिन्थे। गाउँबाट करिब तीन–चार घण्टाको बाटो पार गरेर उनी कर्णाली नदीको किनारमा पुगे । स्थानीय गणेश बुढाका अनुसार पुसे जहिल्यै जोखिम मोलेर माछा मार्न जान्थे । गाउँलेहरू पनि उनलाई भीर चढ्ने मान्छे भनेर चिन्थे ।
माछा मार्न गएका पुसे माछामारेर घर फर्किने क्रममा भिरको बाटो आउदै थिए उनि एक्कासि तिप्लिएर लडे र जहाँ माछा मार्न र्गका थिए त्यहि पुर्यादियो भिडले । उनि माछा मार्न आउथ्य सकुसल फर्किन्थ्य तर त्यो दिन लेडेर पुन त्यहि कर्णलि नदिको किनारामा पुगे । उनि ठूलो भिरबाट खसे उनको सरीरमा चोटपटक लाग्यो र हात खुट्टा पनि भाँचिसकेका थिए ।
घाउ तातो नै भयो त्यहि पिडादायि खेपेरउनले मोबाइल समाउने आँट गरे र घरमा फोन लगायो । म लडेँ मलाई ठूलो चोटलागेको छ आउ छिटो बचाउ भन्दै बोल्न बन्ध भए । यति भनिसकेपछि घरमा आत्तिदै ८–१० जना जति गए तर उनिहरु त्यो ठाँउमा पुग्न सकेन उल्टै ठुलो भिरमा फसिय यो कस्तो बिडम्बना न त आफु सुरक्षित भए न पुसेलाई बचाउनको लागी पुगे अव त्यो अवस्थामा आफु बाच्नको लागी पनि मुस्किल भएको छ ।
स्थानीय गणेश बुढा भन्छन्, ‘हामी ८–१० जना वारिबाट गयौँ, ८–१० जना पारीबाट गयौँ, तर कोही भीरमै अड्कियौँ ।
उद्धार गर्नै सकिएन।’ रातभरि प्रहरी र गाउँलेहरू आगो बालेर बसे । कर्णाली नदीको छेउमा पुसेको लास छ । आज ¥याफ्टिङ टोली आउँदैछ। इलाका प्रहरी कार्यालय कोल्टीबाट थप टोली घटनास्थलमा छ । हिमाली गाउँपालिकाबाट बोट टोली झिकाएर उद्धारको प्रयास भइरहेको छ ।
गाउँलेहरूले पुसेको शव उद्धार होस् भन्ने पर्खाइमा छन ।
